Bóle wieńcowe

Bóle wieńcowe, zwane też bólami dławicowymi pojawiają się najczęściej jako jeden z objawów zawału serca, który jest jednym z objawów choroby niedokrwiennej serca określanej również jako dusznica bolesna. Ból wieńcowy występuje także przy tętniaku aorty, raku trzustki, zapaleniu otrzewnej, zespole Barlowa, czyli przy wypadnięciu płatki zastawnej mitralnej, przy zatorze tętnicy płucnej, zespołach lękowych, zaburzeniach depresyjnych i nerwicowych, zapaleniu lub skurczu przełyku, nieżycie jelitowo – żołądkowym, chorobie wrzodowej i dwunastnicy, zapaleniu, najczęściej ostrym, pęcherzyka żółciowego, zapaleniu, również ostrym, trzustki, zapaleniu opłucnej, odmie opłucnej, urazach i stanach zapalnych klatki piersiowej, a także przy półpaścu zlokalizowanym między żebrami.
Ból wieńcowy zwykle zlokalizowany jest za mostkiem, daje wrażenie pieczenia, ucisku, rozpierania klatki piersiowej, może promieniować do żuchwy i ręki, zwłaszcza lewej, trwa od kilku do piętnastu – dwudziestu minut, ustępuje w stanie spoczynku lub po podaniu nitrogliceryny. Bólowi często towarzyszą duszności.
Ból wieńcowy spowodowany jest niedotlenieniem serca przez niewystarczający przepływ krwi przez tętnice wieńcowe. Pojawia się zwykle w sytuacji zwiększonego zapotrzebowania na tlen, więc najczęściej podczas wysiłku fizycznego, w czasie biegu, szybkiego marszu, wchodzenia po schodach.
W grupie podwyższonego ryzyka zapadnięcia na chorobę wieńcową są osoby mające w rodzinie chorych na schorzenia z rodziny chorób układu krążenia, osoby palące papierosy, osoby otyłe, chorujące na podwyższone ciśnienie tętnicze, cukrzycę, a także osoby mające podwyższony kwas moczowy.
Jeśli przez dłuższy okres czasu ból w okolicy mostka nie ustępuje, także po ustaniu wysiłku fizycznego, który go spowodował, może być to oznaka zawału serca, szczególnie, gdy chory zażył leki, jeśli choruje na chorobę wieńcową. Jeśli na dodatek towarzyszą pacjentowi takie objawy jak trudności w oddychaniu, bladość skóry, trudności z oddychaniem, wystąpienie potu i utrata przytomności ważne jest natychmiastowe wezwanie pomocy w postaci zawiadomienia pogotowia. Jeśli jesteśmy przy osobie, która jest w tak złym stanie, po wykonaniu telefonu alarmowego powinniśmy przystąpić do działań ratunkowych, które możemy wykonać samodzielnie w miarę swoich możliwości. Jeśli pacjent jest przytomny, należy zapewnić dopływ do świeżego powietrza, najlepiej także ułożyć go w pozycji leżącej lub półsiedzącej. Jeśli pacjent jest nieprzytomny należy jak najszybciej rozpocząć czynności resuscytacyjne, gdyż wówczas liczą się każde sekundy. Bardzo ważne jest jak najszybsze wdrożenie defibrylacji elektrycznej, co jest najskuteczniejsze przy migotaniu komór występującym przy zawale. Możemy mieć utrudnione dokonanie tej czynności, ponieważ w odpowiedni sprzęt wyposażone są najczęściej jedynie zespoły medyczne, możemy jednak spotkać go już w wielu miejsca publicznych, na przykład na lotniskach, dworcach, stacjach benzynowych czy w niektórych centrach handlowych.

www.niezawal.pl

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here