Great Glen przecina szkocki rejon Highlands ukośnie od Atlantyku po Morze Północne niczym cios gigantycznego obosiecznego miecza. Dno tego zapadliska w większości wypełniają długie jak wstęgi jeziora- Loch Ness, Loch Oich, Loch Lochy. To one wraz z łączącym je kanałem sprawiają, iż północna część Szkocji jest właściwie wyspą. Po obu stronach jezior wznoszą się strome góry. Dolną część zboczy porastają lasy, ustepując stopniowo miejsca wrzosowiskom i górskim trawiastym halom, a w najwyższych partiach mogą jedynie przetrwać rośliny alpejskie, takie jak wierzba karłowata. Rzeczki spływają lesistymi wąwozami ku jeziorom, tworząc liczne wodospady. Fauna doliny jest zróżnicowana i obfita. Dzikie koty i kuny leśne występują teraz liczniej niż przed laty, a rude wiewiórki prawie wytępione w XIX wieku, mnożą się w sosnowych lasach. Od czasu do czasu można ujrzeć rybołowa, najrzadszego i najwspanialszego spośród ptaków żywiących się rybami, który po długiej nieobecności znowu pojawił się w Great Glen. Jeziora są tez ostatnim siedliskiem szkockich wydr.
