Od zarania dziejów człowiek budował ogrodzenia. Początkowo służyły one ochronie przed dzikimi zwierzętami i najczęściej były to kolczaste zarośla, składowane piętrowo. Taki płot, zwany zeribą buduje między innymi Staś Tarkowski w znanej wszystkim książce Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy”. Na terenach afrykańskich tego rodzaju ogrodzenia są stosowane do dziś ze względu na swoją skuteczność oraz łatwość w dostępie do materiału budowlanego.Charakterystycznym typem ogrodzenia wykorzystywanym dawniej była także palisada, o czym świadczą między innymi archeologiczne wykopaliska w Biskupinie. Zrekonstruowana brama grodu pokazuje, że ukośnie wbite pale były nie tylko falochronem, lecz także ogrodzeniem o funkcji obronnej. Oprócz drewna jednym z najczęściej wykorzystywanych surowców do budowy był kamień. Szczególne nasilenie trendu budowania ogrodzeń z kamienia i cegły przypada na okres renesansu i baroku. Wraz z rozwojem metalurgii i kowalstwa coraz częściej stawiano również ogrodzenia metalowe.
