Hitlerowcy w 1944 roku próbowali zlikwidować ruch partyzancki na tyłach frontu i w tym celu wydzielili oddziały specjalne do oczyszczenia terenu. W początku maja uderzyły one na bazy partyzanckie na Lubelszczyźnie. 14 maja doszło do całodziennej bitwy oddziałów polskich i radzieckich z oddziałami dywizji pancernej SS Wiking pod Rąblowem. Niemcy stracili około 300 żołnierzy i musieli się wycofać. W dniach od 9 do 16 czerwca toczyły się ostre walki w lasach janowskich, lipskich, Puszczy Solskiej. Połączone oddziały AL i partyzantki radzieckiej liczyły około 3 tyś. ludzi. Były one atakowane przez przeważające siły niemieckie wspierane artylerią, Bronia pancerna i lotnictwem. Druga faza bitwy w Puszczy Solskiej toczyła się w dniach 21 – 25 czerwca. Brygada AL. i oddziały partyzantki radzieckiej zostały tu okrążone wspólnie z liczącym 1200 osób zgrupowaniem AK i Batalionów Chłopskich pod dowództwem Kaliny. Dowódcy AL i partyzantki radzieckiej chcieli wyjść z okrążenia, dowódca z oddziałów AK odmówił współdziałania i zabronił swoim żołnierzom wychodzenia a okrążenia.
